Hamingja Ísfólksins er bráðsmitandi

 Reyndar svo rosalega að eftir viku á landinu er ég orðin svo skoppandi happý að ég var farin að stinga mér kollhnýsa og valhoppa með villiblóm í fanginu og grasgrænkuna á áður óþekktum stöðum. Hjartað er orðið svo sneysafullt af hamingju að söngurinn hreinlega lúðrast sjálfkrafa upp úr manni án þess að það hafi endilega verið ætlunin og labbararnir hoppa dansspor af gáskafullri gleði og óhaminni kátínu yfir að hafa þetta yndisland undir iljum!

Á morgun ætla ég til Skagafjarðar.

  

Viðurkennum ekki annað en hamingju

Save Iceland from Saving Iceland

  Ísland þarf vissulega á því að halda að því sé bjargað úr klóm þeirra óökufæru óvita sem eru að stýra því hraðbyri til helvítis, bremsulaust og í frígír. Fleiri veruleikafirrtir, glórulausir góltrantar og útlenskir költnötterar eru ekki það sem okkur vantar núna. 

Okkur vantar hugrakkt, íslenskt fólk til starfa og aðgerða. Fólk eins og Eirík Stefánsson, Höllu Rut og Magnús Þór. Já, þetta er í rauninni ekkert flókið; okkur vantar Frjálslynda flokkinn til að bjarga því sem bjargað verður. Ef landinu er á annað borð ennþá við bjargandi.

Styðja Saving Iceland á hljóðlátan hátt

Hversu lengi getur gott batnað?!

 Karlmenn og konur á áttræðisaldri stunda mun oftar kynlíf í dag heldur en jafnaldrar þeirra fyrir þremur til fjórum áratugum síðan, samkvæmt nýrri sænskri rannsókn".

 Kæra sænska rannsókn! Ertu viss..? Jafnaldrar þeirra voru á fertugs- og fimmtugsaldri fyrir þremur til fjórum áratugum síðan!?

En sé þetta rétt þá bið ég þig um skriflega staðfestingu á því. Það verður dagurinn sem ég öskra jabbadabbadú, hætti að reykja og tek upp heilbrigt líferni, gerist grænmetisæta og baka gulrótartertur! Lifi langlífið!

-Ég þarf víst ekkert að óttast, er það nokkuð?   

Meira kynlíf og oftar fullnæging

Björgum íslenska karlmanninum! Frá hverju? Femínösnum - og kynlegri útrýmingu, ef þær fá einhverju ráðið!

Ég elska íslenska karlmenn. Mér finnst þeir æðislegir. Það segi ég og skrifa!

  Kinnroða- og kaldhæðnislaust og algerlega án þess að votti fyrir skítaglottinu sem gjarnan skreytir á mér snjáldrið.

  Ég elska íslenska karlmenn! Og fyrir svo ótal margt. Þeir eru yfirleitt blátt áfram og blönt, kurteisir ef þeim er ekki gefið tilefni til annars, stórir, sterkir, úrræðagóðir og yndislega ofvirkir þegar á þarf að halda. Ég elska karlmennsku þeirra og frumstæðan kraftinn innra með þeim. Orkuna úr augnaráðinu - eldinn sem kveikir í mér þrána til að kasta mér á bálið og dansa logandi, óbeisluð og ástríðufull.

  Íslenskir karlmenn eru hvetjandi, hrósandi, áhugasamir og opnir fyrir nýjum hugmyndum. Þeir eru framtakssamir og frakkir; ef þeim líst vel á uppástungur þá flækja þeir ekki málin í endalausu kjaftæði um útfærslur eða sprengja héralegar úrtölubombur þar til maður er ýmist dauður úr leiðindum eða einhver annar búinn að stela glæpnum.

   Íslenskir karlmenn eru hugrakkir og hreinskilnir, segja það sem þeir meina og meina það sem þeir segja. Þeir eru skemmtilegir, húmorískir, kynþokkafullir, ljúfir, blíðir, verndandi, ákafir, rómantískir, einlægir og auðlesnir.

 Ég les karlmenn eins og spennusögu - á meðan ég er nánast ólæs á konur. En mikið er yndislegt að vera kona. Kvenleg kona. Blíð eða blúnda - elskuð eins og ég er.

 Íslenskir karlmenn eru einstakir. Spennandi, heillandi og búa yfir dularfullu aðdráttarafli og göldróttum náttúrukröftum. Þeir eru töframenn og töffarar. Ótrúlega sexy, sjarmerandi, smekklegir og smart. Þeir eru í sérflokki og annarra þjóða karldýr komast ekki með tærnar þar sem víkingarnir okkar hafa hælana.

 Íslenskir karlmenn eru fallegustu karlmenn í heimi. Yfirburðirnir eru svo augljósir að samanburður við erlenda karlmenn er næstum ósanngjarn. 

  Þeir eru prinsar og hetjur. En umfram allt eru þeir tilfinningaríkar og yndislegar manneskjur sem verðskulda að vera metnir út frá eigin verðleikum, hver og einn. Elskaðir eins og þeir eru, fyrir það sem þeir eru, vegna þess sem þeir eru. Þeir verðskulda að við hvetjum þá, hrósum þeim, stöndum með þeim. Vinnum með þeim og fyrir þá, önnumst þá, hjúkrum þeim og hjálpum eftir getu okkar og aðstæðum. Kennum þeim og lærum af þeim, hlustum á þá og hlúum að velferð þeirra. Umberum þá upp að mörkum skynsemi og berum virðingu fyrir þeim meðan þeir eru virðingar verðir.

   Ég gæti haldið áfram að telja upp það sem við ættum að gera fyrir -við og með  karlmönnunum okkar íslensku þar til þið bæðust vægðar eða ég orðin græn í framan, hvort heldur kæmi á undan.

  En rétt áður en líður yfir femínasnana, - tja eins og það gæti nú verið gaman að sjá það, sérstaklega ef þeir rækju hausinn í eitthvað nógu hart í fallinu til að vakna úr "RefsumFyrirSyndirFeðranna!"-fortíðarmartröðinni sem þeir eru fastir í, - þá bendi ég þeim á að allt þetta ofantalda gera karlmenn fyrir okkur. Og eru löngu farnir að gera. Þetta er svona; allt sem þér viljið að þeir/þær gjöri yður, það skulið þér og þeim gjöra-dæmi sem flestir eru farnir að tileinka sér og finnst ekkert tiltökumál. Það vita flestir - þó ekki femínasnarnir.  Og hér endar með öllu samlíking við aðrar ritningar en mínar eigin.

      Það eru nefnilega þurrklofa og þurfandi, bitrar, beiskar og tussutístandi femínasnabeljur af báðum kynjum sem eru ennþá svo rígfastar í forneskjunni að þær átta sig ekki á því að það hallar ekki lengur á konur í jafnréttismálum á Íslandi, reyndar síður en svo! 

  Íslenski karlmaðurinn er orðinn minnihlutahópur sem á í vök að verjast, meðal annars vegna öfugrar mismununar, eða hvað þessi bjánaregla heitir sem heimtar að ráða kvenmann í uppskipun ef valið stendur á milli karls og konu og konur væru í minnihluta á bryggjunni!  -Hvaða dauðans fábjánum dettur svona rugl í hug, hvað þá að brokka með það alla leið í lög??

- Jú, mikið rétt: Femínösnum! 

  Það eru femínasnar sem eru að ganga að jafnrétti á Íslandi dauðu! Og láta aldeilis ekki þar við sitja heldur virðast þeir óþreytandi í hatrammri aðförinni að karlmönnum sem karlmennum. Með háði og glósum og hálfkveðnum rýtingsrímum fengu þeir því áorkað, illu heilli, að margir karlmenn hættu að þora að vera herralegir við konur. Þeir vissu ekki lengur í hvorn fótinn þeir áttu að stíga. Hafa sjálfsagt vitað sem var að þessi rætnu rímnaskáld væru í minnihluta en nú var allt orðið mögulegt hættusvæði og engum bar saman um landamæri.

  Skilaboðin voru misvísandi og allt í einu var rangt orðið rétt og rétt var allt að því glæpur. Af tvennu illu gæti karlmaðurinn metið það öruggara útspil að leika tígulgosann og taka séns á að "kunna sig ekki" heldur en vera hjartakóngurinn eins og honum var þó eðlilegt. En að verða það á að draga fram stólinn fyrir dömu sem hann býður út að borða og uppskera hýenuhlátur og spurningu hvert hann ætli með hann - um leið og hún hlammar sér hinum megin við borðið og kveikir sér í vindli... Það sem áður hefði verið afslappað og rómantískt dinnerdeit er orðið rússnesk rúlletta með djöflinum. Þökk sé femínasnafávitunum!

 Herramennskan, eitt það fallegasta og mest hrífandi í fari karlmanna. Það sem gerir flestum konum gleðiefni að vera dömur og fagna sínu kvenlega eðli. Sem er ekki til, samkvæmt þessum morðýtum. Og ef femínasnar fengju sínu framgengt þá yrði þess ekki langt að bíða að karlmenn yrðu orðnir eins og hálfkellingar og viðrini sem vita ekki hvort þeir eiga að fara í boxera eða blúndubrækur. Karlmenn myndu hverfa og eftir standa svona "kerlar" eða "karlíngar" sem enginn vissi hvers kyns væru og flestum væri sama.

 Enn er margt óupptalið hérna af því sem femínasnar hafa nú þegar gert okkur Íslendingum til skaða. Því auðvitað er það ekkert bara karlmennirnir okkar sem gjalda glæpanna. Það er inngrónu hatri þeirra og viðbjóði á karlmönnum að kenna að nú þora feður ekki lengur að baða börnin sín, leyfa litlu pabbastelpunum að koma í pabbaholu í knús, faðma unglingsdætur sínar eða gantast við vinkonur þeirra. Femínasnaskæruliðar eru nefnilega búnar að læða þeim grun inn hjá "grandvörum almenningi" að allir karlmenn séu mögulegir barnaperrar og níðingar sem sitji um tækifæri til að fá óeðli sínu útrás.

  Jafnrétti er eitthvað sem flestum Íslendingum þykir sjálfsagt og nauðsynlegt réttlætismál. Feminismi er hins vegar að verða að þjóðfélagsmeini sem þarf að uppræta. Mistök sem þarf að leiðrétta. Það vita allir nema femínasnar með minnimáttarkennd að ekki er mælanlegur munur á vitsmunum kynjanna. Við erum hins vegar líkamlega nægilega frábrugðin til að hafa hingað til getað haft af hvort öðru gagn og gaman, svona auk alls hins. En þegar búið verður að heilanauðga konum til að skammast sín fyrir kvenleika sinn nógu lengi til að varla verður hægt að kyngreina þær frá píkulegum körlum með maskara, þá munu femínasnarnir halda sína sigurhátíð.

  Ég vil að karlmenn séu karlmannlegir, konur kvenlegar og börn hafi aðgang að atlotum feðra sinna. En kannski er það viðhorf nú þegar orðið úrelt og gamaldags.  Kannski er ég bara svona rosalega úrelt og gamaldags sjálf. Mér finnst nefnilega yndislegt að vera kona, og mér hefur aldrei fundist ég þurfa að fara úr mínum dömulega blúndubúningi til að skiljast eða vera álitin marktæk. Ég geri líka frekar ráð fyrir að einhver "vel meinandi" femínasni bendi á að orðaval mitt og pennasiðir séu nú ekki beint dömulegir. Þeir um það, ég var í rosalega sexy og dömulegum babydoll náttkjól þegar ég skrifaði þetta og fílaði mig algera blúndudúkku. 

Hin vísu lokaorð: Björgum íslenska karlmanninum! *** Björgum dömum og herrum!

  Elskan - þú ert namm! 

 

Bloggfærslan er alfarið á ábyrgð skrifanda en endurspeglar ekki á neinn hátt skoðanir eða afstöðu mbl.is, og Morgunblaðsins.

 

Skeggbroddar leiðin til að vinna hjarta konunnar