Silfurskotturnar

... handknattknáu eru á heimleið. Þeim verður eðlilega fagnað eins og þjóðhetjum og ekið í opnum vagni niður Skólavörðustíginn þar sem lýðnum gefst kostur á að hylla þá með húrrahrópum og söng.

 Engar ræður verða fluttar - enda er töluðum orðum ofaukið þegar nóg er af þeim silfruðu. Því annað silfur og auðfengnara bíður þeirra á Bessastöðum þar sem silfurrefurinn sjálfur ætlar að orða afrekið á sinn persónulega hátt. 

 Til hamingju með daginn!

Smá vangaveltur að lokum: "Við andlát þess er fálkaorðuna hefur hlotið ber erfingjum hans að skila orðuritara orðunni aftur". -Skila þær sér almennt aftur? -Hversu hátt er hlutfallið? -Hvað er gert við þær gömlu? -Ef "fálki" fellur frá og orðan hans skilar sér ekki, hver þarf þá að rukka aðstandendur um gripinn? -Hefur einhver neitað að skila henni? -Hvað væri gert í því tilfelli? -Eru viðurlög við því að selja hana? -En kaupa? -Hvað ef hún týnist, fær fólk þá nýja? -Er hægt að tryggja hana? -Ef svo er, fyrir hvaða fjárhæð? -Hversu margir hafa hafnað henni? -Fékk konsúllinn í Manchester fálkaorðuna fyrir að stinga upp á, og fá í gegn, að núverandi forseti Íslands væri sæmdur heiðursdoktorsnafnbót við Manchester University? -Ef ekki fyrir það, fyrir hvað þá? *** Bara forvitni í mér, sko. Gaman ef einhver vissi svörin. 

 Forseti Íslands sæmir íslenska ríkisborgara fálkaorðunni tvisvar á ári, 1. janúar og 17. júní. Orðuþegar hvert sinn eru að jafnaði ríflega tugur. Þá sæmir forseti árlega nokkra erlenda ríkisborgara fálkaorðu. Sérstakar reglur um orðuveitingar eru í gildi milli Íslands og örfárra ríkja í Evrópu um gagnkvæmar orðuveitingar í tengslum við opinberar heimsóknir þjóðhöfðingja. Samkomulag um þessar orðuveitingar er við öll Norðurlöndin, Þýskaland, Frakkland, Bretland, Ítalíu og fáein ríki önnur. Í tengslum við slíkar heimsóknir verða orðuveitingar til erlendra ríkisborgara talsvert fleiri en að ofan greinir.

Orðustigin eru nú fimm:

Fyrsta stig orðunnar er riddarakrossinn og flestir orðuþegar eru sæmdir honum. Annað stigið er stórriddarakross, síðan stórriddarakross með stjörnu og loks stórkross. Æðsta stig orðunnar er keðja ásamt stórkrossstjörnu en hana bera einungis þjóðhöfðingjar. Gefist tilefni til getur orðunefnd hækkað einstakling um orðustig.
Öllum er frjálst að tilnefna einstaklinga sem þeir telja verðuga orðuþega. Sérstök nefnd, orðunefnd, fjallar um tilnefningar til orðunnar og gerir tillögur til forseta um hverja skuli sæma henni. Nánari upplýsingar um starfsemi orðunefndar veitir orðuritari og hann veitir einnig viðtöku tillögum um orðuveitingar. Orðuritari er nú ávallt starfandi forsetaritari.
Tillögur með tilnefningum verða að berast með formlegum hætti, skriflegar og undirritaðar. Þar skal rekja æviatriði þess sem tilnefndur er og greina frá því starfi eða framlagi til samfélagsins sem talið er að sé þess eðlis að heiðra beri viðkomandi fyrir það með fálkaorðunni. Fleiri en einn geta undirritað tilnefningarbréf en aðalreglan er að undirskrift eins nægir. Orðunefnd berast á hverju ári um 80-100 tilnefningar. Við andlát þess er fálkaorðuna hefur hlotið ber erfingjum hans að skila orðuritara orðunni aftur. 

Eldri hetjur syngja fyrir þær nýju

Athugasemdir

[Helga Dóra, 27.8.2008 kl. 15:13]

Ætli það verði svona fagnaðarlæti ef að það koma verðlaun í hlut íslendinganna sem er að fara að keppa á ólympíuleikum fatlaðra????

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 27.8.2008 kl. 15:40]

Hárrétt athugað hjá þér, nafna mín. Það er einmitt innihald færslunnar minnar sem ég set inn nú seinnipartinn þegar ég hef aflað mér örlítið meiri upplýsinga. Mér er nefnilega málið svolítið skylt.

[Haraldur Davíðsson, 27.8.2008 kl. 16:44]

Veit ekki með þessa fálkaorðu, menn fá hana nú sumir fyrir að fara á fætur. En að þurfa að skila henni við andlát þiggjanda...hvað er nú það?

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 27.8.2008 kl. 16:54]

Tja, það er alltént í reglunum um orðurnar. Og þar með í reglulegum landslögum. Sumir þurfa allavega að fara eftir þeim. Sumir sko. Mig fýsti bara að vita hvernig væri gengið eftir að framfylgja þeim reglum.

[Yngvi Högnason, 27.8.2008 kl. 19:16]

Aha, something is rotten in the state of Denmark.

[Gunnar Th. Gunnarsson, 28.8.2008 kl. 00:06]

Fatlaðir eiga að sjálfsögðu allt gott skilið, en ég held samt að afrek þeirra séu ekki sambærileg við afrek ófatlaðra verðlaunahafa af ýmsum orsökum. En ég yrði samt ekkert mótfallinn því að veita þeim orðu. En samt... riddarakross fyrir verðlaun í boccia, eða hvað það nú heitir

[Haraldur Davíðsson, 28.8.2008 kl. 00:16]

Ísland á nú allavega tvö Ólympíugull....ekki satt?

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 28.8.2008 kl. 00:37]

Ég ætlaði að setja inn færslu um afrek fatlaðra Íslendinga á Ólymíuleikunum en tímaleysi og smá vöntun á skotheldum upplýsingum komu í veg fyrir það í kvöld.

Gunnar, halló? -Allt í lagi elskan?

[Haraldur Bjarnason, 28.8.2008 kl. 07:31]

Helga Guðrún mér fannst þessi móttaka strákanna frábær og viðurkenni fúslega að ég felldi tár þegar félagi Ólafur Ragnar sæmdi þá orðunni. Þetta með að skila skuli orðunni finnst mér rugl. Mér finnst að eftirlifendur megi eiga hana til minningar um þann sem fékk hana. Auðvitað getur það í einstaka tilfelllum leitt til þess að farið verði að braska með hana en það eru svo fá dæmi að ekki tekur þvíað eltast við það. - habbbbbbbðu það gott elsku kelllllllingin!!!

[Einar Indriðason, 28.8.2008 kl. 08:42]

Akkúrat sem ég hef verið að spekúlera undanfarið.  Við *EIGUM* einhverja gullhafa á Ólympíuleikum.  Að vísu Ólympíuleikum fatlaðra.  Ég man ekki hver eða hvað, en man þó að gullhafa eigum við.

Afhverju er það ekki dregið fram í dagsljósið?  Afhverju fá þeir aðilar ekki meiri áheyrslu í fjölmiðlum?  Fatlaður eða ekki, það að taka þátt í Ólympíuleikum er stórt skref.  Það að komast á pall er enn stærra skref.  Og það að fá gull.... Það er toppurinn.

Nú byrja Ólympíuleikar fatlaðra eftir nokkra daga (eða voru það 2 vikur?)  Og það verður fróðlegt að fylgjast með þeim,... hvort þau fái verðlaun, komist á pall.  Og, komist þau á pall, þá verður forvitnilegt að sjá hvort það verði opinber móttaka þegar þau koma heim.

Hitt skal ég segja líka... að mér finnst árangur íslenska liðsins vera frábært!  Og ekkert ljótt um þennan árangur að segja, eða um liðið.

[Bjössi (IP-tala skráð) 28.8.2008 kl. 12:58]

Ég sat á veitinga húsi með vinnufélaga mínum í Amsterdam um daginn, þar var sjónvarp í gangi, og við kíktum á þetta með öðru auganu, ber þá ekki svo við að upp kemur ca 5 sec myndskeið af handboltaleik, og það var ísl. liðið að spila við Frakka. Spurði þá þessi S-Afríski vinnufélagi minn, "what sport is this" ?

Það hefur varla nokkuð komist að í fréttum á íslandi undanfarið en þetta blessaða handboltafár, eða lögreglufréttir úr Reykjavík, mikil er gúrkan.

Ég hef það fyrir satt að inverskt rottuhlaup sé vinsælla sjónvarpsefni en handbolti ;-)

Bestu kveðjur vinkona.

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 28.8.2008 kl. 13:44]

Ég er nú engin íþróttaálfur en viðurkenni fúslega að ég var farin að fylgjast jafn súperspennt og flestir hinir með síðustu leikjunum "strákanna okkar". Þeir stóðu sig frábærlega og mér fannst móttaka þeirra skemmtileg og flott. Samt er ég ekki alveg búin að gera upp við mig hvort mér fannst viðeigandi að veita þeim fálkaorðuna. Er enn svolítið efins um það reyndar. En það pirrar mig ekkert. Forsetahjónin hafa staðið vel við bakið á íþróttahreyfingunni og þá ekki síst íþróttum fatlaðra. En það eru frekar fjölmiðlar sem mismuna fötluðum í umfjöllun sinni. Afrek fatlaðra eru síður en svo minna merkileg en afrek þeirra sem ófatlaðir teljast.

Mér finnst það líka vitlaust að taka fálkaorðuna af erfingjum þeirra sem hana hafa fengið. Eiginlega ekki bara vitlaust heldur óviðeigandi og taktlaust. Orðan er hugsuð sem heiður og mér finnst eitthvað líkránslegt við að taka hann af látinni manneskju.

"Bjössi" minn, horfðu bara á þitt indverska rottuhlaup, kallinn minn!

[Markús frá Djúpalæk, 28.8.2008 kl. 14:41]

Á okkur að finnast handbolti eitthvað ómerkilegur vegna þess að einhver frá Suður-Afríku þekki ekki sportið? Bandaríkjamenn stunda sinn hafnabolta með stolti og mikilli spennu þó meirihluti heimsbyggðarinnar hvorki skilji né hafi skemmtun af því sporti. Indverskt rottuhlaup... My a...

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 28.8.2008 kl. 14:48]

Rassinn á þér hvað, Markús minn?

[Markús frá Djúpalæk, 28.8.2008 kl. 14:55]

Er alltof stór...

[Árni Gunnarsson, 28.8.2008 kl. 16:00]

Það er svolítið athyglisvert hversu margir finna hjá sér hvöt til að gera lítið úr þessu afreki handboltastrákanna okkar. Það vekur hjá mér þá spurningu hvort þarna sé í gangi einhver afbrýðisemi fótboltaunnenda sem sárnar auðvitað hversu bölvanlega okkur hefur gengið með að eignast þar landslið sem dregur að sér athygli fyrir góðan árangur. Mér hefur reyndar aldrei fundist fótbolti beinlínis flokkast undir íþróttir, en hann er auðvitað ágætis þjálfun fyrir skrokkinn og vandfundin áhrifaríkari leið til að skokka með áreynslu.

Sjálfum finnst mér gaman að horfa á þetta smástund og get meira að segja hlegið mig máttlausan við að horfa á fullorðna menn pungsveitta við að elta þessa tuðru til þess eins að sparka henni frá sér í þeirri von að einhver vinveittur á vellinum skjóti henni framhjá markverðinum réttu megin.

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 28.8.2008 kl. 16:42]

Það er nú svolítil prakkaralykt af kommentum Bjössa og Árna...  en ég held að allir geti verið sammála um að árangur handsknattleiksliðsins okkar á ÓL er afar glæsilegur. Gott silfur er gulls ígildi, eins og Markús sagði svo spaklega og Valgeir Guðjóns "rændi" eins og frægt er orðið.

En án þess að hafa haft tíma til að rannsaka það nánar, þá man ég í fljótu bragði eftir tveimur íslenskum gullverðlaunahöfum á Ólympíuleikunum. Önnur er systurdóttir mín, Gyða Karen Guðmundsdóttir, sem keppti í borðtennis á Special Olympics (Heimsleikum þroskaheftra og seinfærra) og hin er Kristín Rós Hákonardóttir sem keppti í sundi á Paralympics (Ólympíuleikum fatlaðra). Báðar þessar stúlkur hafa (hvor um sig) unnið til fleiri en einna gullverðlauna - auk bæði silfur og bronsverðlauna.

[Haraldur Davíðsson, 28.8.2008 kl. 17:56]

Sigurrós í sundinu, fyrir mörgum árum síðan, var ekki gull þar?

[Bjössi (IP-tala skráð) 28.8.2008 kl. 18:57]

Jú jú... það er auðvita allt gott um þetta að segja, og manni sýnist bara all mjög mikið gott um þetta sagt amk á íslandi, ég veit sveimér ekki hvað hefði þurft til, til að móttökurnar hefðu orðið konunglegri?

Nei Árni, fótbolta-bulla verð ég seinnt kallaður, kann ekki einusinni reglurnar.

Handbolti er ekkert ómerkileg íþrótt þó SA menn þekki hann ekki, en heldur ekkert merkilegri þó svo íslendingar standi á öndini yfir þessu.  En fyrir löngu síðan sá ég einhvern lista fyrir auglýsendur, þ.e.a.s.  á hvaða íþróttir mest væri horft, og þetta bara situr í mér, að Indverskt rottuhlaup hafði mun meira áhorf en handbolti.

Svo er bara fyrir Markús að passa sitt allt of víða.... A.... svo þær Indversku bori sér ekki þar upp,,, nema það sé þá meininginn....

Hehe.... Sorry Helga

[Þórður Þórðarson, 28.8.2008 kl. 19:06]

Bjössi. Það er stórt, ekki vítt

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 28.8.2008 kl. 19:17]

 

[Markús frá Djúpalæk, 28.8.2008 kl. 19:23]

Then you must love mine...

[(IP-tala skráð) 29.8.2008 kl. 01:19]

Sjáfri finnst mér afrek þeirra fötluðu meira virði, en ég er nú kannski ekki alveg hlutlaus þar, en mín rök fyrir því eru, að flest þetta fólk þarf svo miklu,  miklu, meira að hafa fyrir hinu daglega lífi heldur en aðrir, bara það er mjög mikið afrek, og kóróna svo afrekin með því að komast á pall á stórmótum sem þessum. Ef það er ekki bara algjörlega, frábærlega geggjað þá veit ég ekki neitt.

En það breytir því ekki að strákarnir voru meiriháttar. 

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 29.8.2008 kl. 11:19]

Tek heilshugar undir þetta, gamla vinkona!

[Halla Rut , 29.8.2008 kl. 16:09]

Haraldur....hét hún ekki Kristín Rós??? Hún hefur unni til fjölda verðlauna en engum datt í hug að gefa henni fálka...ojbara.

Skila aftur...fáránlegt. Því má erfinginn ekki eiga stoltið... þú færð þetta semsagt bara lánað.

[Steingrímur Helgason, 30.8.2008 kl. 00:43]

Vort fálkalega bloggerí er nú líklega líka orðu vert, þannig séð, í samanburðinum.

En, strákarnir ykkar miðaldra húzmæðranna sem að horfið á lærin slefandi, áttu þetta nú alveg skilið, svona séð frá okkur strákunum sem að kunna reglurnar í 'Team Handball'.

En hallærizhrollur minn er hálf skjálfandi enn, þrátt fyrir kvenlegt stolt mitt.

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 30.8.2008 kl. 00:53]

 Team handball, já. Mitt kvenlega stolt skelfur líka.. 

[Rósa Aðalsteinsdóttir, 30.8.2008 kl. 22:23]

Sæl Helga mín.

Við erum öll hreykin af strákunum okkar og þeir áttu sko fyllilega skilið að vera sæmdir fálkaorðunni fyrir frammistöðu sína.

Skrítið að þurfa að skila orðunni. Í raun eru kapparnir sæmdir orðu sem þeir fá að láni. Skrýtin gjöf og mjög Hallærislegt.

Góða helgi og Guðs blessun

Kær kveðja/Rósa

[Markús frá Djúpalæk, 31.8.2008 kl. 13:12]

Það eru nú samt sem betur fer ekki mjög þung viðurlög við að "gleyma" að skila orðunni ...

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 3.9.2008 kl. 00:26]

Gamli góði CRAFT sjúkdómurinn "goes a loooong way". Út yfir gröf og dauða, even.